5. PRZED PIERWSZĄ SPOWIEDZIĄ
Przed Pierwszą Spowiedzią trzeba porozmawiać z dzieckiem i wyjaśnić mu na czym ona polega. Oczywiście można liczyć na działania księdza czy katechety, ale to rodzic odpowiada za dobre przygotowanie dzieci do Spowiedzi. O co warto się spytać?
Po pierwsze, czy dziecko wie, co to jest spowiedź. Jeśli uczęszczało na lekcje katechezy, to prawdopodobnie odpowiedź będzie twierdząca i można drążyć temat. Jeśli mówi, że jest to sakrament, w którym odpuszczane są grzechy, można pytać, co to jest grzech? Czy dziecko wie, jakie ma grzechy? Co to jest sakrament? Kto odpuszcza grzechy? Jak to się robi? Taka rozmowa z rodzicem wydaje mi się konieczna, tak dla dziecka, aby widziało zainteresowanie rodziców, jak i dla rodzica, aby miał spokojne sumienie.
...
Warto też z dzieckiem omówić warunki dobrej spowiedzi.
Rachunek sumienia
Polega na refleksji nad swoim życiem, która ma prowadzić do zauważenia, co wykonaliśmy źle lub czego zaniedbaliśmy. Pierwszy rachunek sumienia dobrze jest wykonać przy pomocy tekstu z pytaniami, które ukierunkują dziecko. Można go też zrobić wspólnie, jeśli dziecko ma problem, pomóc mu, zadając różne pytania, nie oczekując odpowiedzi (np. zastanów się, czy byłeś dobry dla siostry, czy jej nie przezywałeś, nie dokuczałeś jej itp.)
Żal za grzechy
To akt woli, która odrzuca grzech. Nie chcemy już więcej go dokonywać. Mamy wstręt do niego. Wysilamy swoją wolę, aby powiedzieć sobie samemu mocno – nie chcę tego więcej czynić.
Mocne postanowienie poprawy
W zasadzie jest to to samo co żal za grzechy, ale można też oddzielić je jako akt patrzący w przyszłość – nie będę więcej tak czynił; postanawiam się poprawić.
Szczera spowiedź
Spowiedź, aby była ważna musi być szczera, tzn. nie możemy zatajać grzechów. Trzeba wyznać wszystkie grzechy ciężkie, o których pamiętamy. Dziecko może chcieć zapisać sobie na kartce wszystkie przewinienia, aby nie zapomnieć. Można się na to zgodzić, choć nie jest to najlepszy sposób. W przyszłości warto oduczyć dziecko takiego postępowania, gdyż mogłoby ono prowadzić do skrupułów.
Zadośćuczynienie Panu Bogu i bliźniemu
Aby uzyskać odpuszczenie grzechów należy zadośćuczynić, czyli odpokutować. Dotyczy to relacji z Bogiem – tę pokutę zadaje ksiądz, np. odmów trzy razy Zdrowaś Maryjo; ale dotyczy też bliźnich. Jeżeli nie byłem miły wobec siostry, to teraz powinienem jej wynagrodzić swoje złe czyny dobrymi czynami. Jeśli komuś coś ukradłem, to muszę oddać z nawiązką. Jeśli nie jest możliwe precyzyjne zadośćuczynienie – np. już zjadłem ukradzionego pączka; można wynagrodzić w inny, równorzędny sposób.
