O WIERZE

1. Czym jest wiara?

Wiara ludzka jest przyjęciem za pewne czegoś, czego nie sprawdziliśmy doświadczalnie osobiście. Wierzymy np. że sprawdzi się prognoza pogody; wierzymy, że istnieje Australia kiedy wybieramy się w podróż, wierzymy koledze, że przyjdzie o określonej godzinie, itp. Wiara ludzka opiera się na autorytecie człowieka: wierzę meteorologom, wierzę geografom, wierzę koledze.

Wiara nadprzyrodzona odnosi się do spraw Boskich, nadprzyrodzonych i opiera się na autorytecie Boga. Wierzymy nie ze względu na oczywistość prawd, których sami częstokroć nie możemy sprawdzić, ale dlatego, że Bóg je objawił. Taka wiara jest darem Boga, cnotą wlaną przez Niego. Samym rozumem nie można przyjąć treści wiary jest potrzebny „akt wiary” czyli przyzwolenie woli na to, czego rozumem nie ogarniamy.

 

...

Wiele prawd wiary z założenia jest niesprawdzalnych doświadczalnie, ale można mieć doświadczenie Boga. Osoby, które żyją wiarą doświadczają obecności Boga. Doświadczenie Boga w sakramentach i na modlitwie nie należy do wyjątkowych zjawisk w chrześcijaństwie, jest to jednak doświadczenie duchowe, nie eksperymentalne.

Zatem wiara nadprzyrodzona jest aktem ludzkim, chociaż dokonuje się dzięki łasce Boga. By być doskonałym człowiekiem powinniśmy wierzyć. Wiara nie jest przeciwna, ani wolności, ani rozumowi ludzkiemu. (KKK 154) Wiara przewyższa rozum, ale nie jest z nim niezgodna, gdyż ten sam Bóg, który dał objawienie, również dał światło rozumu. Dlatego badania naukowe, jeśli są rzetelne, nie przeciwstawiają się wierze, lecz ją potwierdzają. (KKK 159)

Człowiek powinien dobrowolnie przylgnąć do Boga wiarą, dlatego przemoc, zmuszanie do wiary jest niedopuszczalne, ze względu na godność osoby ludzkiej, i jest ono niemożliwe, gdyż wiara jest aktem dobrowolnym ze swej natury. Kto jest przymuszony nie ma wiary. Można i trzeba natomiast do wiary wzywać, i dawać świadectwo wierze. (KKK 160)

Wiara jest także aktem kościelnym, a nie tylko osobistym. Wierzymy w Kościele, wyznajemy wiarę nauczaną przez Kościół.

„Bez wiary zaś nie można podobać się Bogu”. Hbr 11,6 – bez wiary nie można być zbawionym.

2. Racje wiary

Chociaż wierzymy Bogu, a zatem najwyższemu autorytetowi, to jednak Bóg daje nam racje, dla których powinniśmy wierzyć:

– Zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa, Pana naszego.
– cuda Chrystusa i świętych
– wypełnienie proroctw
– wzniosłość nauki chrześcijańskiej, jej spójność, głębia, piękno świadczą o boskim pochodzeniu
– rozwój i świętość Kościoła, jego płodność i trwałość

Wymienione racje są opisane przez wiele osób, są faktami historycznymi, których podważanie jest rozumowo nieuzasadnione.

3. Spójność między wiarą i życiem

Całe życie chrześcijanina musi wyrażać jego wiarę. Nie istnieje żaden aspekt ludzkiego życia, który nie mógłby być oświecony przez wiarę. „Sprawiedliwy żyje wiarą” Hbr 2,4. Bez uczynków wiara jest martwa. Dlatego ktoś kto chodzi do kościoła, a jednocześnie w pracy zachowuje się niezgodnie z przykazaniami w rzeczywistości pokazuje, że nie wierzy.

Kiedy brakuje jedności życia, zachowujemy się niezgodnie z wiarą, wtedy wiara się osłabia i można ją utracić. Jeżeli nie żyje się tak jak się myśli, to myśli się tak jak się żyje.

Wytrwałość w wierze jest wielką cnotą. Polonia semper fidelis. W Polsce istnieje wielka tradycja wierności wierze. Tym niemniej wiara nie może wypływać jedynie z tradycji i musi być przeżywana osobiście. Uczestnictwo w tradycyjnych świętach pomaga wiernym trwać w wierze i ją rozwijać, ale musi ona być przyjęta przez każdego człowieka osobno.

Wszyscy wierni katolicy są zobowiązani do unikania niebezpieczeństw wobec wiary. Między innymi powinni powstrzymywać się od czytania książek przeciwnych wierze lub moralności, podobnie z filmami, itp.

Zadaniem wszystkich chrześcijan jest apostołowanie, czyli szerzenie wiary.

4. Sześć głównych prawd wiary

  1. Jest jeden Bóg.
  2. Bóg jest Sędzią sprawiedliwym, który za dobro wynagradza, a za zło karze.
  3. Są trzy Osoby Boskie: Bóg Ojciec, Syn Boży i Duch Święty.
  4. Syn Boży stał się Człowiekiem i umarł na Krzyżu dla naszego zbawienia.
  5. Dusza ludzka jest nieśmiertelna.
  6. Łaska Boża jest do zbawienia koniecznie potrzebna.