Czasami może to być duży krok. Nie chodzi tylko o godne przeżycie uroczystości – blisko rodziny, przyjaciół, manifestując wiarę, ciesząc się z radości dziecka. To dużo i mało. Chodzi o zjednoczenie sakramentalne. Każdy sakrament jest wejściem w misterium. Obok znaków, które działają na zmysły, dzieje się coś, co przekracza wymiar ludzki. Przyjąć Komunię to przyjąć Jezusa Chrystusa, Boga i Człowieka, to powiedzieć: „Chcę być z Tobą, chcę być Tobą. Akceptuję Twoje wymogi, Twoje reguły. Chcę czynić to, co Ty czyniłeś na ziemi”. Być z Nim to największe szczęście. Zewnętrznie wyrażamy to przez uroczystość, radość, prezenty, piękny strój, chór, życzenia, poświęcony czas. Ale to tylko wyraz tego, jak ważne dla nas jest zjednoczenie z Chrystusem. Poprzez Komunię dziecko wchodzi świadomie w życie Chrystusa, akceptuje Go już samo, a nie mocą rodziców, jak to jest w przypadku chrztu. Samo odkrywa swoją pokorną kondycję człowieka grzesznego, który spotyka się z miłującym go Zbawcą, i oddaje się w ręce Boga. Dziecko wchodzi w życie świętych pożywionych uświęcającym, boskim pokarmem, który chcemy przyjmować do ostatniego tchnienia.

Przygotowanie do Pierwszej Komunii to okres, w którym należy pomóc dziecku odkryć te wszystkie piękne prawdy i nimi żyć. To piękny czas i dość łatwo wtedy zaproponować dziecku zmianę życia, postęp duchowy, naukę, gdyż zaaferowane niezwykłą atmosferą, jest bardzo pozytywnie nastawione do spraw związanych z Komunią. To ważny moment, w którym dziecko przygotowuje się, aby być silnym podczas późniejszych walk duchowych, które go nie ominą.