Uroczystość Komunii w Kościele ma specjalna oprawę liturgiczną, w którą wszyscy powinni czuć się włączeni: śpiew, odpowiedzi w czasie Mszy, modlitwa, a dla niektórych także czytanie i modlitwa wiernych czy przynoszenie darów do ołtarza. W niektórych miejscach oprawą zajmują się dzieci. Myślę, że lepiej jeśli robią to rodzice. Wtedy dzieci nie rozpraszają się, a rodzice dają piękny przykład aktywności. W zależności od sytuacji, organizowane są sesje zdjęciowe, które mają uwiecznić ten ważny w życiu dziecka moment. Warto zadbać, aby fotograf umiał się zachować w kościele, nie zakłócając Mszy, która jest w centrum zainteresowania zgromadzonych. Część sesji zdjęciowej można przenieść na teren i czas poza Mszą świętą. W ogrodzie kościoła na pewno znajdą się miejsca, gdzie można zrobić dobre zdjęcia rodzinne.

Dzieci powinny być na tę okazję odświętnie ubrane. Są różne zwyczaje w parafiach i szkołach. Ostatnimi czasy najczęstszym strojem jest alba, która ma symbolizować prostotę, skromność i liturgiczność wydarzenia. Tym niemniej, z wrodzonej skłonności do piękna, dziewczynki najczęściej wolą się ubrać w bardziej wykwintne stroje, a dla chłopców alba też niekoniecznie jest najlepsza, gdyż właśnie jest strojem liturgicznym, a komunijne dzieci nie mają funkcji liturgicznej lektora czy ministranta, więc może lepiej, aby były w garniturkach. Oczywiście względy ekonomiczne mają tu wielkie znaczenie, ale pomyśleć trzeba też i o tym, że przy dobrej organizacji (wypożyczanie, odkupienie, zamówienia zbiorowe) garnitury nie muszą być bardzo drogie, a wyglądają jednak znacznie bardziej elegancko niż alby. Piękny strój podkreśla wagę wydarzenia, a nie ma ono sobie równego w szkole podstawowej, więc może warto dokonać specjalnego wysiłku. Zachęcam, aby w czasie uroczystej Mszy zadbać o prostotę. Piękno surowej liturgii jest pochłaniające. Wszelkie dodatki powinny być skromne i dobrze dobrane. Dlatego wystrzegałbym się długich przemów dziękujących kapelanom, katechetom, nauczycielom, rodzicom, rodzicom chrzestnym, kościelnemu, paniom od kwiatów, krawcowej, strażakom… Przedłuża to uroczystość, niewiele dodając do istoty, jaką jest przyjęcie Komunii.

W wielu miejscach proponuje się, aby dzieci przyjmowały Komunię wraz z rodzicami, a nie pojedynczo, w gronie kolegów i koleżanek. Myślę, że to dobry pomysł, choć i ten „szkolny układ” wydaje mi się mieć swoje zalety. Przyjmowanie Sakramentu z mamą i tatą pokazuje wagę rodziny i jej jedność, natomiast rodzi niezręczność dla tych rodziców, którzy Komunii przyjąć nie mogą. Szkolna reguła natomiast jest praktyczniejsza i podkreśla, że to święto konkretnego dziecka, ale w mniejszym stopniu jednoczy z rodziną. Argumentem „za” jest to, że w rodzinie dziecko będzie przyjmowało Komunię w kolejnych dniach i latach, a uroczystość klasową czy szkolną może mieć tylko raz.

Jeżeli korzysta się ze „szkolnego układu”, lepiej, aby każda klasa miała swoją Mszę Komunijną, gdyż mniej liczną grupą łatwiej zarządzać. Istnieje pewna klasowa „intymność”, która jest tu podkreślona; rodzice i rodzina mogą lepiej przeżyć uroczystość, bo jest ich relatywnie mniej w kościele. Zachęcałbym także do tego, aby Msza Komunijna odbywała się w sobotę, a nie w niedzielę. Oczywiście niedziela jest świętem, a sobota nie zawsze. Ale łączenie Komunii z cotygodniową Mszą parafialną, niekoniecznie jest właściwe, gdyż uczestniczą w niej przypadkowi wierni.