Spis treści
O wierze
Wiara ludzka jest przyjęciem za pewne czegoś, czego nie sprawdziliśmy doświadczalnie osobiście. Wierzymy np. że sprawdzi się prognoza pogody; wierzymy, że istnieje Australia kiedy wybieramy się w podróż, wierzymy koledze, że przyjdzie o określonej godzinie, itp. Wiara ludzka opiera się na autorytecie człowieka: wierzę meteorologom, wierzę geografom, wierzę koledze.
Wiara nadprzyrodzona odnosi się do spraw Boskich, nadprzyrodzonych i opiera się na autorytecie Boga. Wierzymy nie ze względu na oczywistość prawd, których sami częstokroć nie możemy sprawdzić, ale dlatego, że Bóg je objawił. Taka wiara jest darem Boga, cnotą wlaną przez Niego. Samym rozumem nie można przyjąć treści wiary jest potrzebny „akt wiary” czyli przyzwolenie woli na to, czego rozumem nie ogarniamy.
O przykazaniach
Bóg obdarował człowieka wolnością, czyli zdolnością do dobrowolnego kochania Go i służenia Mu (zwierzęta chwalą Boga nie mając wolności), ale także zdolnością do grzeszenia, czyli wybierania działań przeciwnych woli Boga i szkodliwych dla człowieka.
Człowiek jest szczęśliwy tylko wtedy, kiedy wybiera dla siebie to, co jest zgodne z jego naturą i powołaniem. A jednak, mimo, że człowiek ma w sercu pragnienie dobra, wybieranie go w praktyce nie jest łatwe. Dlatego Bóg pomógł człowiekowi przez wskazanie podstawowych reguł życia. Są nimi przykazania Boże, które Bóg przekazał Mojżeszowi i ludowi wybranemu, aby ten nie szedł za namową innych ludów, lecz, aby był wierny prawdziwemu Bogu w czynie.
O świadectwie
Każdy człowiek potrzebuje wzorów do naśladowania. Młodzież uwielbia ubierać się tak jak inni, podążać za modą, mieć to co mają inni, kupować to co kupują inni, przebywać tam gdzie są inni, zachowywać się tak jak inni. Wynika to ze społecznej natury człowieka, która broni się przed samotnością. Naśladowania nie trzeba się uczyć, gdyż od małego, jako dzieci, mamy tę potrzebę, aby naśladować naszych rodziców, i mimo, że czasami komuś się wydaje, że jest inny od swoich rodziców, w rzeczywistości bardzo jest do nich zbliżony.
Wiara to poznanie prawdy w zaufaniu do autorytetu, dlatego naśladowanie jest elementem wiary. Branie przykładu z innych, czyli zaufanie, że ich przykład doprowadzi do dobra, jest częścią wiary. Czy tego chcemy czy nie skądś będziemy brali wzorce; pytanie tylko kto będzie naszym modelem. Wiara, jak powiedzieliśmy, opiera się na zaufaniu do autorytetu, a przykład jaki dana osoba daje rzetelnością, uczciwością swego postępowania jest gwarantem, że warto ją obdarzyć zaufaniem. Dlatego świadectwo wiary, czyli wierność wyznawanym słusznym przekonaniom jest niezwykle istotną sprawą.
O świętości
Bóg powołuje ludzi do świętości: „Bądźcie doskonali jak doskonały jest wasz Ojciec niebieski”.
Świętość, którą znamy z opisu życia świętych ludzi jawi się nam często jako niedostępna, niemożliwa, wynikająca ze specjalnych okoliczności. Znamy wielu świętych, którzy wykazali się heroizmem podczas prześladowań, wojen, sytuacji nadzwyczajnych. Tym niemniej warto wiedzieć, że świętość niekoniecznie wiąże się z nadzwyczajnością i że powinna ona dotykać wszystkich. Każdy chrześcijanin został powołany do świętości i może ją osiągnąć żyjąc tam gdzie żyje, pracując tam gdzie pracuje, pod warunkiem, że będzie się starał żyć zgodnie z wolą Bożą. A wola Boża jest taka, aby każdy żył blisko Niego i spełniał Jego przykazania oddając Mu wszystko. Jest to możliwe dla każdego człowieka.
O modlitwie
Modlitwa to dialog z Bogiem. Na początku trzeba stwierdzić, że z Bogiem można rozmawiać. On będąc duchem i my mając duszę możemy porozumiewać się. Rozmowa z Bogiem nie przebiega przy pomocy ust, ale jest możliwa w głębi duszy, gdyż nasza dusza poprzez myśli i słowa może wyrażać swoje pragnienia, odczucia itd. a Bóg je słyszy i może mówić słowa, które dusza słyszy.
Modlitwa jest potrzebna człowiekowi jak woda do picia. Nie można prowadzić życia chrześcijańskiego bez modlitwy.
